ေငြ = ဒုတိယဘုရားသခင္
လူတိုင္းေငြရိွဖို႔လိုသည္။ေငြမရွိလွ်င္လူရာမသြင္း လူတိုင္းေငြကိုခ်စ္သည္ ေငြရဖို႔ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည္။ ေငြရဖို႔နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင္႔ၾကံဆေနၾကသည္။ အလုပ္လုပ္ျခင္းသည္လည္းေငြရဖို႔၊ပညာသင္ျခင္းသည္လည္းေငြရဖို႔၊ေငြရွိပါမွ တကယ္႔ေပ်ာ္ရႊင္မွဳအစစ္ကိုရရွိမည္။ လူတိုင္းအသက္ရွင္ဖို႔ေငြလိုသည္။လူတိုင္းေငြရွာဖို႔အသက္ရွင္ေနၾကသည္။
လြန္ခဲ႔သည္႔အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေလာက္က ကၽြန္ေတာ႕ေခါင္းထဲမွာသံမွိဳလိုစြဲခဲ႔သည္႔အေတြးမ်ားျဖစ္သည္။ဒီလိုျမဲျမံေအာင္လည္းဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာေလာက္ေတြးေတာခဲ႔ရသည္။ရုိက္သြင္းခဲ႔ရသည္။လူတို္င္းေငြကိုခ်စ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ကပိုျပီးခ်စ္သည္။ေငြမရွိေသာဘသေတြကိုကၽြန္ေတာ္တကယ္ပဲစက္ဆုပ္မိသည္။ေပ်ာ္ရႊင္စရာေန႔ရယ္လို႔တစ္ေန႔မွမရွိ။ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္တစ္ေနကုန္အလုပ္လုပ္ရသည္။တစ္ေန႔လုပ္လို႔ရသည္႔လုပ္အားခက တစ္မနက္ပင္မစားေလာက္။ကၽြန္ေတာ္႔မိဘမ်ားမွာအလြန္ဆင္းရဲၾကသည္။အေဖကၾကံဳရာအလုပ္လုပ္သည္။အေမကေစ်းေရာင္းသည္။ေၾကြးရွင္မ်ားကိုေရွာင္ရင္းတိမ္းရင္းနဲ႔နယ္တကာလွည္႔လည္ေနထိုင္ခဲ႔ရသည္။ကၽြန္ေတာ႔ကိုေမြးခဲ႔သည္႔ဇာတိျမိဳ႔ကိုပင္မမွတ္မိေတာ႔။ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုေက်ာင္းကျပန္ခဲ႔ခ်ိန္တိုင္းအိမ္မွာအေမမရွိတတ္။သူမ်ားမိဘေတြလိုေက်ာင္းကိုလာၾကိဳဖို႔ကၽြန္ေတာ္တို႔မေတာင္းဆိုခဲ႔ၾကပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆႏၵကအိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းထမင္းစားခ်င္ၾကသည္။တစ္ေနကုန္လို႔မွထမင္းႏွစ္နပ္ပဲစားရေသာေၾကာင္႔ညေနေက်ာင္းဆင္းလွ်င္ကၽြန္ေတာ္တို႔အျမဲဗိုက္ဆာေနၾကသည္။သို႔ေသာ္တစ္ညေနမွ ထမင္းေစာေစာမစားရ။ေက်ာင္းကျပန္လာတိုင္းမီးဖိုေခ်ာင္မွာအေမမရွိ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုအျမဲေဒါသထြက္ျပီးပိတ္ထားခဲ႔ေသာမီးဖိုေခ်ာင္တံခါးကိုေဆာင္႔ကန္တတ္ၾကသည္။"ေဟာ႕ ဒီ အေမလည္းအိမ္တကာလွည္႔ျပီးအတင္းေျပာဖို႔ေလာက္ပဲတတ္တယ္ ဘယ္ေန႔မွထမင္းေစာေစာမက်က္ဘူး" ဟုတ္တစ္ခါတစ္ခါေျပာမိၾကေသးသည္။တကယ္ေတာ႔အဆင္မေျပတဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔အေမကဆန္ႏွစ္ဘူးသံုးဘူးအတြက္အိမ္တကာလွည္႔ျပီးမ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔လုိက္ေခ်းငွားေနရတာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ကသာအခ်ိန္မွန္စားခ်င္ၾကသည္။အဆင္မေျပမွဳမ်ားကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထည္႔မစဥ္းစားတတ္ခဲ႔ၾကပါဘူး။အေဖကလည္းလုပ္အားကနဲနဲရတဲ႔အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ရဲ႔စီးပြားေရးကိုမေျဖရွင္းနိုင္ခဲ႔။ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္ေနေနကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုေန႔တိုင္းေက်ာင္းသြားရသည္။ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြလိုမူလတန္းနဲ႔တင္ေက်ာင္းနားျပီးအလုပ္လုပ္မည္ဆိုေတာ႔ အေဖေရာအေမေရာခါးခါးသီးျငင္းခဲ႔ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုပညာတတ္ၾကီးေတြျဖစ္ေစရမည္ဟုအျမဲၾကံဳး၀ါးေနတတ္ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ပိုက္ဆံရွာဖို႔ပဲအျမဲေတြးေတာေနတတ္သည္။ကၽြန္ေတာ႔ရဲ႔ရွင္သန္ျခင္းကိုပိုက္ဆံရွာရန္ဟုပဲ အဓိပၸာယ္ဖြင္႔ထားခဲ႔သည္။ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ႔အသံၾကားတို္င္းကၽြန္ေတာ႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ပုတီးကံုးၾကီးလည္ပင္းမွာပတ္၊ ေခါင္းေပါင္းၾကီးကိုေပါင္း၊မ်က္စိမွိတ္တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ရင္းနဲ႔ ဒီေန႔ေနသာမယ္ မနက္ဖန္မိုးရြာမယ္ အခုျပႆနာေတြမၾကာခင္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားမွာပါ အဲလိုေျပာတဲ႔သူၾကီးလို႔ပဲေျပးေျပးျမင္မိသည္။ေက်ာင္းကထြက္လို႔ေတာ႔မရခဲ႔။ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ႔အေမကအေၾကာ္ေၾကာ္ေရာင္းေနသည္။အေတာ္အတန္ေရာင္းစြံတဲ႔အေၾကာ္ဆိုင္ေလးပါ။အေဖကေတာ႔လယ္သမားၾကီးတစ္ဦးရဲ႔အိမ္မွာလခစား၀င္လုပ္ေနသည္။အရမ္းပင္ပန္းၾကပါသည္။ကၽြန္ေတာ္႔မိဘေတြရဲ႔အလုပ္အကိုင္ ကၽြန္ေတာ႔မိဘေတြရဲ႔ဘ၀ေတြကိုဘယ္တုန္းကမွကၽြန္ေတာ္မေရာင္႔ရဲ႔နိုင္ခဲ႔။ဂုဏ္မယူမိခဲ႔။ဒီအေျခအေနနဲ႔တင္ကၽြန္ေတာ႔မိဘေတြျပံဳးေပ်ာ္နိုင္ေပမဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔မတင္းတိမ္နုိင္ခဲ႔။ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲတြင္ ငါတစ္ေန႔ခ်မ္းသာရမည္ ဆိုေသာအစြဲကစြဲေနခဲ႔သည္။အခုေရတြင္းတူးအခုေရၾကည္ေသာက္ခ်င္ခဲ႔သည္။သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ေရတြင္းတူးခ်ိန္ကလည္းရွည္ၾကာခဲ႔ျပီဟုထင္မိသည္။မွတ္မွတ္ရရ ေမြးကတည္းကတူးလာခဲ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ဆက္ျပီးမခံစားနိုင္ေတာ႕။ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ႔ဂုဏ္ထူးေတြပါခဲ႔ေသးသည္။ကၽြန္ေတာ္မခင္တြယ္ခဲ႔ပါ။အေမကေျပာတယ္ 'ငါ႔သား လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မသားေလးတကၠသိုလ္စရိတ္အတြက္အလုပ္လုပ္ေနတာပါလို႔ေျပာရတိုင္းေျပာရတိုင္း အေမတစ္လအလုပ္လုပ္ရတဲ႔အေမာေတြေျပသြားတယ္' တဲ႔။ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ပိုက္ဆံလိုခ်င္တဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ပညာေရးေတြကိုဘယ္လိုမွစိတ္မ၀င္စားခဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္တကၠသိုလ္မတက္ျဖစ္ခဲ႔။အိမ္ကေနထြက္ေျပးလာခဲ႔သည္။အလုပ္လုပ္ဖို႔ေငြရွာဖို႔ျဖစ္သည္။ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းကိုထြက္ေျပးလာခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ဟိုး နုိင္ငံရပ္ျခားထိပဲဆိုပါေတာ႔။ပိုက္ဆံရဖို႔ ရသမွ်အလုပ္အကုန္လုပ္သည္။ကၽြန္ေတာ႔မိဘမ်ားကိုမပူမပင္ထားနိုင္ဖို႔ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ႔သည္။အရာရာကိုေခါင္းထဲမွထုတ္ထားခဲ႔သည္။ခုဆိုရင္ငါးႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ႔ပါျပီ။ေလာဘၾကီးတဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔သူမ်ားတကာရဲ႕နုိင္ငံမွာအနိမ္ခံဘ၀ႏွင္႔အလုပ္ေတြကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးလုပ္ကိုင္ေနသည္။ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ကိုင္ေနသည္။ေငြရွိလွ်င္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနနိုင္ျပီးမဟုတ္ပါလား။မေန႔ကမွ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားခဲ႔သည္။ဒီငါးႏွစ္အတြင္းအိမ္ကိုမဆက္သြယ္ခဲ႔။ဘြားကနဲထြက္ေပၚလာျပီးအေဖနဲ႔အေမကိုအၾကီးၾကီး၀မ္းသာေစခ်င္ခဲ႔သည္။ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းဆက္ေတာ႔အေဖေရာအေမေရာေျပးလာခဲ႔ၾကသည္တဲ႔။ျပီးေတာ႔စကားေတြမေျပာနိုင္ၾကဘူးငိုရွုိက္သံေတြကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရသည္။ 'အေဖနဲ႔အေမကၽြန္ေတာ႔ကိုခြင္႔လြတ္ပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနနိုင္ျပီးကၽြန္ေတာ္႔မွာပိုက္ဆံေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစုမိေနျပီ ကၽြန္ေတာ္တို႔မဆင္းရဲေတာ႔ဘူး' ကၽြန္ေတာ္ကသာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သူရဲ႔ေကာင္းၾကီးအသြင္နွင္႔ ကၽြန္ေတာ္လုပ္နုိင္တယ္ဆိုျပီးေျပာေနမိသည္။ 'မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္းသားေလးရယ္ အေမတို႔ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနမယ္ဆိုတာသားမစဥ္းစားမိဘူးလား မွန္တယ္အေမတို႔မွာပိုက္ဆံမရွိဘူး မြဲတယ္သားတို႔ကို အဆင္႔အတန္းမွွီမွီမထားနိုင္ခဲ႔ဘူး အဲဒါအေမတို႔ညံ႔လို႔ ဒါေပမဲ႔သားရယ္ အေမတို႔ကိုပစ္ျပီးပိုက္ဆံေနာက္ကိုလိုက္သြားတဲ႔သားအတြက္ေတာ႔အေမတို႔စိတ္မေကာင္းဘူး မင္းအေဖဆိုစားမ၀င္အိပ္မေပ်ာ္နဲ႔ သူညံ႕လို႔ဆိုျပီးစိတ္ထိခိုက္ေနတယ္ အေမတို႔မွာေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ဆိုလို႔သားတို႔ပဲရွိတာအေမတို႔ဘ၀မွာသားတို႔ကိုပဲလိုအပ္တာ မင္းအေဖေရာအေမေရာက္ပိုက္ဆံကိုခ်စ္မယ္ပိုက္ဆံေနာက္ကိုလိုက္ခဲ႕ၾကမယ္ဆိုရင္ မင္းအေဖနဲ႕အေမနဲ႔ခ်စ္ခဲ႕ၾကမွာလဲမဟုတ္ဘူး ၾကိဳက္ခဲ႔ၾကမွာလဲမဟုတ္ဘူး အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြျပဳျပီးကေလးေတြဘာေတြေမြးခဲ႔ၾကမွာလဲမဟုတ္ဘူးသား ပိုက္ဆံေနာက္ကိုပဲလိုက္ေနၾကေရာ႕ေပါ႔လူ႔ဘ၀မွာေငြထက္တန္ဘိုးၾကီးတာေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္သား အေမတို႔လိုခ်င္တာကသားရွာထားတဲ႔သားပို႔ေပးတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြမဟုတ္ဘူး သားတို႔နဲ႔အတူတူေနရတ႔ဲေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားရတဲ႔ဘ၀အဓိပၸာယ္ေတြကိုလိုခ်င္တာအေမတို႔ရဲ႔ ဘာမွမက်န္ေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္ေလးမွာ သားတို႔ကိုအရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔လုပ္ရင္းနဲ႔ ကုန္ဆံုးေစခ်င္ၾကတာ ျပန္လာပါေတာ႔သားရယ္ အေမတို႔မိသားစုအတြက္ေငြလိုပါတယ္ ေငြအတြက္နဲ႔ေတာ႔ အေမတို႔မိသားစုေလးကြဲကြဲျပားျပားျဖစ္သြားတာေတာ႔အေမမလိုခ်င္ဘူး သားျပန္လာခဲ႔ေတာ႔ေနာ္'
ကၽြန္ေတာ္ငိုမိသည္။ျပီးေတာ႔ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ခဲ႔။ကၽြန္ေတာ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြမွားလားမွန္လားကၽြန္ေတာ္မသိေတာ႔ ပိုက္ဆံအတြက္ပဲစိတ္ေတြကိုႏွစ္ျမဳပ္ထားခဲ႔သည္။မိသားစုရဲ႔ေႏြးေထြးမွုေတြကိုကၽြန္ေတာ္လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ႔မိသည္။ဘယ္လိုအေျခအေနေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ပိုက္ဆံရွိတဲ႔မိသားစုဘ၀မွာေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြပဲျပည္႔ႏွက္ေနမည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ႔မိသည္။ခုမွကၽြန္ေတာ္႔ရင္ခြင္ကေအးစက္ေနသလိုပဲ။အေဖတို႔အေမတို႔ရဲ အၾကင္နာေတြေမတၱာေတြ ကရုစိုက္မွဳေတြနဲ႔ေ၀းခဲ႔တာလည္းအေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီပဲေလ။ ခုမွကၽြန္ေတာ္႔ညီကိုလြမ္းမိသလိုပဲ သူေရာဘာေတြလုပ္ေနမလဲ ေသခ်ာတာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ပိုျပီးေႏြးေထြးလံုျခံဳေနမွာပါ။မိသားစုနဲ႔သာေနရရင္ ေဆာင္းရာသီမွာေတာင္ေစာင္မလိုဘူးမလား။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေႏြေခါင္ေခါင္မွာေတာင္ေစာင္ျခံဳျပီးအိပ္ေနရသည္။ေသခ်ာေပါက္ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေတာ႔မွာပါ။မိသားစုနဲ႔ေ၀းေနရတာအရမ္းေအးစက္ျပီးေခ်ာက္ခ်ားဖို႔ေကာင္းတယ္ေလ။အေဖတို႔အေမတို႔ရင္ခြင္မွာပဲ ေႏြးေထြးလံုျခံဳတယ္။အပူအပင္ကင္းတယ္။ပိုက္ဆံအတြက္နဲ႔ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဘ၀ေလးကိုအဆံုးရွဳံးမခံေတာ႔ဘူးဟုလည္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လို္္က္မိသည္။အသိုက္ကုိစံုကန္မိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔ရဲ႕ေျခေထာက္တစ္စံုကိုေတာ႔ အေဖနဲ႔အေမခြင္႔လြတ္ေပးပါေနာ္....
No comments:
Post a Comment