နင္ဖတ္ဖတ္မဖတ္ဖတ္

နင္႕ကိုငါခ်စ္တယ္
အဲဒါဘာျဖစ္လဲ
နင္ခ်စ္ခ်စ္မခ်စ္ခ်စ္
ငါ႕မွာခ်စ္ခြင္႕မရွိဘူးလား
နင္႕ကိုငါခိုးၾကည္႕တယ္
အဲဒါဘာျဖစ္လဲ
နင္သိသိမသိသိ
ငါ႕မွာၾကည္နူးခြင္႕မရွိဘူးလား
နင္နဲ႔စကားေတြေျပာတယ္
အဲဒါဘာျဖစ္လဲ
နင္ၾကားၾကားမၾကားၾကား
ငါ႕မွာရင္ဖြင္႕ခြင္႕မရွိဘူးလား
နင္႕ေၾကာင္႕ငါငိုတယ္
အဲဒါဘာျဖစ္လဲ
နင္ရွိရွိမရွိရွိ
ငါ႕မွာနင္႕ကိုလြမ္းဆြတ္ခြင္႔မရွိဘူးလား
ထားပါ
ငါပဲမွားတာပါ
နင္႕ဓာတ္ပံုနဲ႔မွစကားေျပာမိတာကို

ငါ႕ကဗ်ာ

ငါ႕ကဗ်ာ
နင္႕ကိုခ်စ္တဲ႔အေၾကာင္း
ေရးဖြဲ႕တာမဟုတ္ပါဘူး
ငါ႕အသည္းႏွလံုးရဲ႕
လွဳပ္ရွားမွဳေတြကိုသီကံုးတာပါ
ငါ႕ကဗ်ာ
နင္႕ကိုလြမ္းတဲ႔အေၾကာင္း
ေရးဖြဲ႔တာမဟုတ္ပါဘူး
ငါ႕ရင္ဘတ္ရဲ႔
ငိုရွိဳက္သံေတြကိုသီကံုးတာပါ
ငါ႕ကဗ်ာ
နင္ထားခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း
ေရးဖြဲ႔တာမဟုတ္ဘူး
ငါ႕မာနရဲ႔
မ်က္ရည္စက္ေတြကိုသီကံုးတာပါ
ငါ႕ကဗ်ာ
နင္႕အတြက္
ေရးဖြဲ႕တာမဟုတ္ပါဘူး
အစြန္႕ပစ္ခံငါ႕ဘ၀အတြက္
ႏွစ္သိမ္႕ျခင္းေတြကိုသီကံုးတာပါ

ရင္နွင္႕ရင္းရေသာ

ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ႔မီးေၾကာင္႕
ငါ႕ရင္ခြင္အၾကိမ္ၾကိမ္ေလာင္ကၽြမ္းခဲ႔ရျပီ
အမွတ္မရွိတဲရအသည္းႏွလံုးကေတာ႕
ခုထိေပါ႔ဆေနတုန္း
ခါးသီးတဲ႔ဆက္ဆံမွဳကိုမွ
ခ်ိဳျမိန္စြာစားသံုးခ်င္တုန္း
အင္းေပါ႔ေလ
သုညဆိုတဲ႔ငါ႕ဘ၀မွာ
နင္မက္ေမာစရာဆိုလို႔
ဘာတစိုးတစိမွမရွိပဲကို
အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိတဲ႔
ထားပါေတာ႕
ငါ႕အျပစ္ေတြက
မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ေတာင္ခလုတ္တိုက္မိနိုင္တာပဲ
ဘယ္တတ္နုိင္မလဲ
အခ်ိန္ကာလေတြကသာ
ငါ႕အခ်စ္ေတြကိုတိုက္စားနုိင္ရင္
တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ႕
နင္႕ကိုေမ႕နိုင္မွာပါ